GHEORGHE A. STROIA: RUGĂ – I (poezie bilingvă româno-albaneză)

Traducere în limba albaneză BAKI YMERI

Moto:

O ceaţă
deasă, deasă,
se-aşterne
peste mine,
ridic ochii
spre Ceruri,
spre Tine, Doamne,
strig:
Înalță-mă-n
lumină
şi Uită-mi
de păcate,
şi Fă
să nu-mi mai fie
tot sufletul…
un frig!

 

Moto:

Një mjegull
e dendur, e dendur,
vendoset mbi mua,
hedh sytë
drejt Qiellit,
drejt Teje, o Zot,
thëras:
Lartësomë në
dritë
falmi mëkatet
dhe bëj që
shpirti im
mos të ngrijë…
nga acari!

*

Dă-mi, Doamne,
trup de vânt
şi ochi
de curcubeu,
să zbor
peste pământ,
să-mi fac
din suflet zmeu.

*

Jepma, o Zot,
trupin prej ere
dhe sytë
prej ylberi,
të fluturoj
përmbi tokë,
dhe nga shpirti
ta bëj një ballonë.

*

Dă-mi, Doamne,
trup de floare –
petale
în culori,
lumini de
lună-n noapte
stingându-se
în zori.

*

Bërma, o Zot,
trupin prej lulesh –
me petale
prej ngjyrash,
hëna gjatë natës,
duke e ftuar
agimin.

*

Dă-mi, Doamne,

aripi albe

de fluture

plăpând,

pe care

crească-n pete

Tăcerea

din  Cuvânt.

 

*

Më jep, o Zot,

flatra fluturash

të bardha

që përpëliten,

mbi të cilat

rritet në njolla

Heshtja

e Fjalës.

*

Dă-mi, Doamne,

mâini de argint,

să-mi prind

lutul în palme,

să-l fac

să strălucească

prin lumile

de cazne.

 

*

Më jep,o Zot,

duar argjendi,

në pëllëmbë

argjilën të bëj,

të shkëlqejë

nëpër botën

e munduar.

 

*

Dă-mi, Doamne,

conştiinţă

să pot privi-n

oglindă,

să-mi văd

chipul răsfrânt

în versul

din colindă.

 

*

Më jep, o Zot,

ndërgjegje

të mund

të shikohem në

pasqyrë,

të shikoj

imazhin reflektuar

në vargjet e këngës.

 

*

Dă-mi, Doamne,

dor de ducă

peste pământ

şi ape,

plutind

prin înserare

spre Cerul

de Aproape.

 

*

Më jep, o Zot,

dëshirë endacaku

mbi tokë

e ujëra,

duke notuar

gjatë muzgut

drejt Qiellit

të Afërt.

 

*

Dă-mi, Doamne,

suferinţă

atâta

cât pot duce,

nu-mi fie

viaţa-ntreagă

doar slovă

pe o cruce.

 

*

Më jep, o Zot,

vuajtje

aq sa mund të mbaj,

jo një jetë

të tërë

por një germë

mbi një kryq.

 

*

Dă-mi, Doamne,

bucurie

cât să cuprind

pământul,

să ţes

din lacrimi albe

Culoarea

şi Cuvântul.

 

*

Më jep, o Zot

gëzimin

sa të përfshijë

gjithë botën,

të tjerr

me lotë të bardhë

Ngjyrën

dhe Fjalën.

 

*

Dă-mi, Doamne,

înţelepciune

să mă cunosc

pe mine,

nectar

picure-n suflet

Lumina

de la Tine.

 

*

Më jep, o Zot,

mençurinë

të njoh

vetëveten,

nektar

të pikojë në shpirt

Drita

prej Teje.

 

*

Dă-mi, Doamne,

doar credinţă

ca pavăză

şi scut,

o călăuză-n

viaţă,

prin lumea

de tumult.

 

*

Më jep, o Zot

vetëm besimin

si një mburojë

e përkrenare,

të më udhëheqin

jetën,

në botën

e çoroditur.

 

*

Dă-mi, Doamne,

Libertate,

ca robul Tău,

pribeagul,

să zboare,

să se-nalţe,

să-Ţi poată trece

Pragul.

 

*

Më jep, o Zot,

Lirinë

që robi Yt,

endacaku,

të fluturojë,

të ngrihet,

për Të ta kaluar

Pragun.
Din volumul RUGĂ/LUTJE, Armonii Culturale, 2015
autor: Gheorghe A. STROIA
traducere în limba albaneză: BAKI YMERI